Chrom w naszym organizmie reguluje poziom cukru we krwi. Pośrednio odpowiada za tolerancję glukozy, wpływa na metabolizm tłuszczów i glukozy, reguluje gospodarkę węglowodanową organizmu. Ogranicza odkładanie tłuszczu, chroni przed miażdżycą, wpływa na utrzymanie równowagi pomiędzy poziomem HDL i LDL (tzw. dobry i zły cholesterol). Stabilizuje poziom cukru we krwi, zapobiega cukrzycy typu II, zwiększa tolerancję glukozy.
Przy niedoborze chromu, nasz ogranizm staje się mniej wrażliwy na działanie insuliny, przez co trzustka wytwarza jej więcej, by utrzymać glukozę na właściwym poziomie.
Przy racjonalnej diecie niedobór występuje rzadko. Objawia się m.in. bólami głowy, drażliwością, nudnościami, nastrojem depresyjnym, stanami lękowymi, zmęczeniem, wypadaniem włosów, łamliwością paznokci. Duże niedobory prowadzą do wzrostu stężenia cholesterolu we krwi, bezpłodności, zaburzeń metabolizmu cukrów, prowadzących do cukrzycy oraz zaburzenia w gospodarce białek i tłuszczy.
Przyjmowanie chromu w zbyt dużych dawkach nie jest wskazane, ponieważ (tak jak i niedobór) prowadzi do zaburzenia metabolizmu cukrów.

Wiele osób suplementuje chrom, jako środek wspomagający odchudzanie. Nie istnieją jednak żadne badania potwierdzające jednoznacznie, że suplementacja chromem wpływa na redukcję tkanki tłuszczowej. Nie istnieją także badania, które dowodziłyby, że chrom zmniejsza apetyt na słodycze. Nadal trwają nadania dotyczące toksyczności chromu i jego działania przeciwcukrzycowego. Nie oznaczono także jego dawki dobowej.

Czy zatem chrom rzeczywiście hamuje apetyt na słodkie? Może jednak to plecebo?